19-09-2008
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
We wrześniu 2007 roku minister zdrowia wpisał do wykazu pracowników medycznych nowy zawód – opiekun medyczny. Do zadań opiekuna będzie należała pomoc pielęgniarce przy wykonywaniu czynności dnia codziennego – ubieraniu, myciu czy karmieniu pacjenta.
Rośnie liczba osób starszych
Europejscy naukowcy coraz więcej uwagi poświęcają problemowi starzenia się społeczeństwa. Według raportów Unii Europejskiej w roku 2050 . W krajach słabiej rozwiniętych grupa tych osób wzrośnie do tego czasu czterokrotnie – z 374 milionów w roku 2000 do 1570 milionów w roku 2050. Średni wiek populacji wzrośnie z 11 do 35 lat.
W krajach wysoko rozwiniętych w roku 2050 osoby starsze będą stanowiły 33% społeczeństwa w porównaniu do dzisiejszych 19%, a średnia wieku podwyższy się o 9 lat i wyniesie lat 46.
W Europie kobiety żyją o 6 lat dłużej niż mężczyźni. W grupie powyżej 59 roku życia jest o 50% więcej kobiet, natomiast w grupie osób żyjących samodzielnie, powyżej 75 roku życia jest ich aż 70%.
Na razie w krajach środkowo- i wschodnioeuropejskich problem starzenia się społeczeństwa nie jest jeszcze tak daleko posunięty jak w krajach Europy Zachodniej, jednak do roku 2050 osiągnie on „średnią europejską”.
Coraz większa liczba osób w zaawansowanym wieku nie byłaby tak dużym wyzwaniem, gdyby nie fakt, iż grupa ludzi młodych nie powiększa się w sposób analogiczny.
Ukierunkowanie młodych Europejczyków na pracę zawodową sprawiło, że liczba urodzeń stale maleje, a osoby starsze nie zawsze mogą liczyć na pomoc i opiekę ze strony rodziny. Znaczący wpływ na to zjawisko ma również migracja w celach zarobkowych. Coraz częściej seniorzy nie otrzymują wsparcia ze strony własnych dzieci, ponieważ te nie mieszkają w tym samym mieście, a nawet kraju.
Młodzi też potrzebują pomocy
Obszar opieki długoterminowej nie ogranicza się tylko do osób starszych. Również osoby młodsze, które przeszły udar mózgu lub stały się ofiarami wypadków komunikacyjnych, wymagają stałej, specjalistycznej opieki. Dopóki leżą w szpitalu, mają zapewnioną opiekę, jednak po opuszczeniu szpitala zaczynają się problemy. Zajmowanie się osobą niesamodzielną jest dużym wyzwaniem dla rodziny, wiążącym się z obciążeniem zarówno fizycznym, jak i psychicznym. Nie wszyscy są w stanie podołać tak trudnej sytuacji. Jednocześnie bardzo ciężko jest znaleźć miejsce w placówce świadczącej opiekę długoterminową, w której osoba wymagająca stałego wsparcia z zewnątrz miałaby zapewnioną pomoc fachowców.
Placówek tych ich stanowczo za mało, a te, które są, borykają się z poważnymi problemami związanymi z niewystarczającą ilością personelu oraz niedofinansowaniem. Coraz więcej pielęgniarek opuszcza polskie placówki i podejmuje pracę za granicą. W takiej sytuacji ważnym zadaniem w celu poprawy dostępności usług opiekuńczych oraz podniesienia ich jakości jest wykształcenie wykwalifikowanego personelu, który będzie umiał świadczyć opiekę pacjentom przewlekle chorym i niezdolnym do samodzielnej egzystencji; osobom potrzebującym pomocy nawet przy, wydawałoby się, najprostszych czynnościach dnia codziennego, takich jak: mycie, ubieranie czy jedzenie.