Opieka nad osobami starszymi w Europie: Niemcy

Generalnie w Niemczech przestrzegana jest zasada subsydiarności (pomocniczości), zgodnie z którą obowiązek pomocy osobie starszej spoczywa przede wszystkim na bliższej i dalszej rodzinie. Może ona liczyć na szerokie wsparcie ze strony instytucji lokalnych (gminnych) oraz współpracujących z nią organizacji społecznych.

We wszystkich instytucjach działających na rzecz osób starszych znajdują się z reguły reprezentanci tej społeczności. Na szczeblu gminy lub miasta, a także dzielnic i osiedli rolę taką spełnia Rada Seniorów. Jest to ustawowy organ doradczy, opiniujący wszelkie decyzje dotyczące starszego pokolenia, szczególnie w zakresie działalności instytucji pomocy, ale także wpływających na warunki bytu osób starszych np. zniżek w podatkach lokalnych z tytułu wieku, zakresu oferty kulturalno - rekreacyjnej, przebiegu linii komunikacyjnych. Podobną rolę pełnią Komisje do spraw starszej ludności funkcjonujące w organizacjach partii politycznych, które są reprezentowane w radach miast lub gmin.

W Niemczech istnieją trzy podstawowe formy udzielania pomocy starszej generacji: stacjonarna, otwarta, oraz półotwarta. Dawniej – w pierwszych latach powojennych - rozwijana była głównie opieka stacjonarna, świadczona przeważnie w odpowiednich domach pomocy społecznej, a dopiero w późniejszym okresie większy nacisk został położony na opiekę otwartą i półotwartą świadczoną w miejscu zamieszkania, określaną także mianem pomocy środowiskowej.