Połowa lekarzy pogotowia wypala się zawodowo

Naukowcy poprosili ponad 3.000 etatowych lekarzy o wypełnienie internetowej ankiety w celu oceny warunków pracy, zadowolenia z pracy oraz zdrowia i dobrobytu. Wśród tej grupy znalazło się 538 specjalistów ratownictwa medycznego, a pozostali zostali losowo wybrani wg wieku, płci oraz regionalnego profilu lekarzy we Francji i ich rozmieszczenia według specjalizacji, tak aby zapewnić reprezentatywną próbę. Reprezentowane specjalizacje objęły intensywną opiekę i anestezjologię, medycynę, chirurgię, psychiatrię, geriatrię, radiologię, profilaktykę i farmację.

Odpowiedzi pokazały, że prewalencja wypalenia jest wysoka: wśród lekarzy pogotowia ratunkowego zjawisko to zidentyfikowano u 50% w porównaniu do ponad 40% w całej reprezentatywnej próbie. Najwyższy wskaźnik wypalenia odnotowano w dwóch grupach wiekowych lekarzy pogotowia, od 35 do 44 oraz od 45 do 54 lat.

Zachwiana równowaga między życiem zawodowym a osobistym oraz dysfunkcyjne zespoły to czynniki najściślej powiązane z wypaleniem zawodowym i obydwa z nich występowały częściej wśród lekarzy pogotowia ratunkowego niż wśród innych specjalizacji.

Prawdopodobieństwo występowania napięć między życiem osobistym a zawodowym pojawiało się czterokrotnie częściej w odpowiedziach lekarzy cierpiących na wypalenie zawodowe, a w przypadku lekarzy pogotowia ratunkowego dotkniętych wypaleniem zawodowym wskaźnik ten wzrastał sześciokrotnie. Z kolei im większe napięcie, tym wyższy stopień wypalenia.

Następnym czynnikiem jest zdezorganizowana praca zespołowa, która ponad dwukrotnie zwiększała ryzyko wypalenia zawodowego w reprezentatywnej próbie, podczas gdy wśród lekarzy pogotowia ratunkowego to ryzyko wzrastało ponad pięciokrotnie. Podobnie lekarze niezadowoleni ze swojej płacy w reprezentatywnej próbie deklarowali większe wypalenie zawodowe w porównaniu do swoich zadowolonych kolegów, a powiązanie to było nawet wyraźniejsze w przypadku ratowników medycznych.

Mniej kobiet znalazło się wśród respondentów będących lekarzami pogotowia ratunkowego, a te, które się pojawiły, były młodsze od lekarzy z reprezentatywnej próby. Niemniej i tak więcej kobiet-lekarzy cierpiało na wypalenie zawodowe niż mężczyzn. U kobiet częściej stwierdzano wyższy wskaźnik wypalenia zawodowego w reprezentatywnej próbie niż u lekarzy pogotowia ratunkowego: 49,1% kobiet-lekarzy w porównaniu do 37,5% mężczyzn-lekarzy z reprezentatywnej próby oraz 65,5% kobiet w stosunku do 43,2% mężczyzn z grupy pogotowia ratunkowego.

Wypaleni zawodowo lekarze pogotowia ratunkowego zazwyczaj prowadzili mniej aktywne życie społeczne, palili więcej tytoniu, mieli mniej zdrową dietę i pomijali posiłki w ciągu dnia częściej niż lekarze z całej grupy badanych. Wyższe wskaźniki wypalenia zawodowego były również powiązane z mniejszą ilością czasu poświęcaną na dalszy rozwój zawodowy. Wyniki pokazały, że 17% lekarzy z całej próby badanych zamierzało opuścić branżę medyczną, przy czym odsetek ten wzrastał do ponad 21% wśród lekarzy pogotowia ratunkowego. W sumie wypalenie zawodowe zwiększało ponad dwukrotnie ryzyko całkowitego porzucenia zawodu przez lekarzy.

Naukowcy stwierdzili, że te wyniki mają istotne znaczenie, ponieważ Francja staje w obliczu niedoboru lekarzy z powodu starzejącej się populacji oraz braku proporcjonalnego wzrostu w przygotowaniu zawodowym lekarzy. Z kolei lekarze pogotowia ratunkowego tworzą pierwszą linię obrony systemu opieki medycznej. Zdaniem naukowców, aby zapobiegać przedwczesnemu odchodzeniu z pracy francuskich lekarzy, należy poprawić równowagę między życiem zawodowym a życiem rodzinnym. Wezwali również do wprowadzenia zawodowych procesów współpracy oraz interdyscyplinarnej pracy zespołowej.

Więcej informacji:

Emergency Medicine Journal:


NEXT NURSES' EXIT STUDY: