17-07-2014
zmień rozmiar tekstu
A+ A-
Opieka na starszymi i schorowanymi ludźmi to ogromne wyzwanie. Jak wielkie, wskazują zarówno relacje samych opiekunów, jak i dane z obiektywnych badań. Przykładowo, z raportu opublikowanego ponad dekadę temu w prestiżowym Journal of the Royal Society of Medicine wynika, że jakość życia opiekunów jest niższa niż ich podopiecznych... jeśli więc kimś się zajmujesz, przejrzyj listę rzeczy, których powinieneś/powinnaś unikać.
Nasze społeczeństwo się starzeje i wielu ludzi pełni funkcję sędziwych lub schorowanych członków swojej rodziny. Domy opieki to znaczny wydatek (często nie da się go pokryć z emerytury), albo trzeba na nie długo czekać, zresztą niektórzy uważają, że sami najlepiej podołają zadaniu i postanawiają samodzielnie troszczyć się o bliskiego. To zajęcie należy jednak do bardzo wyczerpujących. Eksperci sporządzili listę tego, czego nie warto robić w takiej sytuacji.
Jeśli jesteś opiekunem:1. Nie ukrywaj tegoPrzykre jest to, że w naszej kulturze samodzielna opieka nad chorym czy starszym jest postrzegana jako coś bardzo osobistego, a nawet wstydliwego. Szczególnie jako temat tabu traktowane jest to w przypadku, gdy to mężczyźni podejmują ten trud. W efekcie niechętnie dzielimy się tym i sami skazujemy na osamotnienie w swoim wysiłku. To nie wszystko - narażamy się na „wypalenie", a także wyższe ryzyko depresji. Jak wynika z danych amerykańskiego National Family Caregiving Association (obecnie Caregiver Action Network), aż 60 proc. osób, które poświęcają na opiekę nad bliskim co najmniej 20 godzin w tygodniu, cierpi na . Podzielenie swoimi spostrzeżeniami, obawami, rozterkami już samo w sobie poprawia psychiczne samopoczucie.
2. Nie próbuj być supermanem/superwomanPozwól sobie także na „gorsze dni". Nie musisz codziennie dawać 100 proc. swoich możliwości. To, że czasem masz wrażenie, iż robisz coś, bo jest to zwykłym obowiązkiem, nawet ciężarem, to zupełnie normalna sprawa. Nie czuj się winny/winna, że zdarza ci się odczuwać żal, zniechęcenie, czy rozgoryczenie. Każdy ich doświadcza, tym bardziej opiekun, który jest narażony na większy i napięcie.
3. Nie staraj się robić wszystkiego samodzielnieTo wiąże się z punktem powyżej. Nie musisz być „nie do zastąpienia". Szukaj pomocy: podziel się obowiązkami z innymi członkami rodziny czy przyjaciółmi lub personelem medycznym. To, że podejmujesz się trudnego zadania, nie oznacza, że wszystko musisz „brać na siebie". Pamiętaj, że nie tylko ty jesteś odpowiedzialny/a za osobę, nad którą roztaczasz opiekę. Inni ludzie i instytucje także są zobligowane do pomocy, choć czasem trzeba im o tym przypomnieć...
4. Nie izoluj sięKażdy potrzebuje „odskoczni" od swych codziennych zajęć, opiekun tym bardziej. Pozwól sobie na relaks: na kawę w gronie przyjaciół, obiad na mieście, dłuższy spacer za spacer. Nie zaniedbuj przyjaźni czy oddawania się hobby - dzięki temu lepiej się poczujesz i będziesz efektywniejszy/a w innych działaniach.
5. Nie bądź niechętny do dzielenia się wyzwaniem z... podopiecznymTo jest niezwykła relacja i warto ją pogłębiać. Aby liczyć na wzajemne zrozumienie zaś, trzeba umieć się skutecznie komunikować. Nie chodzi o wypominanie staruszkowi czy choremu, na co przez niego/nią nie możemy sobie pozwolić, z czego musieliśmy zrezygnować, etc., ale musi wiedzieć, że sprawowanie opieki bywa trudne. Dzielenie się swoimi problemami paradoksalnie stwarza sytuację, w której to podopieczny może choć na chwilę być opiekunem, który wysłucha, pochwali, pocieszy, etc. To wzmocni relację między wami i ją ułatwi...
6. Nie zaniedbuj swojego zdrowiaI to nie z egoizmu, a właśnie z w opiece nad potrzebującym. Jeśli zadbasz o siebie, o swoje samopoczucie, będziesz jednocześnie lepszym opiekunem.
Depresja to bardzo poważna choroba, a jej lekceważenie może prowadzić nawet do śmierci. Dotyka ona ludzi w różnym wieku, jednak w przypadku osób starszych bywa często lekceważona, traktowana jako jeden z objawów starzenia się. czytaj dalej »