Wsparcie chorego niczym najlepsze lekarstwo

Polacy w przypadku zachorowania na chorobę przewlekłą najczęściej szukaliby wsparcia u lekarza specjalisty (78%), a dopiero w następnej kolejności wśród osób z rodziny (40%) – wynika z raportu kampanii . Psychologowie tłumaczą, dlaczego tak niewielka liczba badanych w trudnych dla nich sytuacjach zwróciłaby się o pomoc do swoich bliskich. Samo podejrzenie choroby, konieczność wykonania często przeraża. Informacja o chorobie – paraliżuje lub wywołuje niepokój przed tym, co będzie dalej, jakich zmian w życiu trzeba będzie dokonać. Boimy się, że choroba wpłynie na życie całej rodziny.

– Osoby chore często wahają się czy zwrócić się o pomoc do swoich bliskich. Obawiają się ich reakcji, nie chcą ich martwić, itp. Wydaje im się, że im mniej powiedzą, tym lepiej. Nie zdają sobie sprawy z tego, że niewiedza jest często dla rodziny gorsza niż trudna prawda – mówi mgr Monika Stepnowska, psycholog, ekspert kampanii Pozwól na wsparcie. – Warto, aby opiekun w takiej sytuacji nie unikał rozmowy na temat choroby i zapytał wprost o to, co się dzieje, jak również powiedział o swoich uczuciach oraz o tym, że chce pomóc. Taka rozmowa może pomóc choremu otworzyć się na bliskich i opowiedzieć o swoich problemach – dodaje psycholog.

Rodzino, dlaczego twoje wsparcie jest tak ważne?

Wsparcie to często główny motywator do walki z chorobą. To właśnie członkowie rodziny najlepiej znają mocne i słabe strony swojego bliskiego. Wiedzą, jakie życiowe doświadczenia ma za sobą, jakie są jego życiowe priorytety. To do nich chory ma największe zaufanie. Dlatego mogą stać się dla swojego bliskiego głównym źródłem wsparcia w chorobie.

Zdarza się, że chory potrzebuje więcej czasu na oswojenie się z nową sytuacją, poukładanie myśli, zastanowienie nad przyszłością. W takich chwilach może odrzucić wsparcie. Warto wtedy okazać cierpliwość, nie nalegać, być blisko i wrócić do rozmowy za jakiś czas.

Co daje choremu wsparcie?

• Szczera rozmowa i możliwość podzielenia się swoimi emocjami, pozwala skierować uwagę chorego na proces leczenia.
• Bycie blisko, towarzyszenie w trudnych chwilach daje choremu poczucie bezpieczeństwa.
• Pozwala mu odczuć, że nie jest sam z problemem.
• Daje poczucie, że ktoś się o niego troszczy, że komuś na nim zależy.
• Pozwala na zwrócenie się o pomoc wtedy, kiedy chory będzie jej potrzebował.

Kiedy osoba chora ma chwile zwątpienia…

– Zaraz po diagnozie i przez cały okres leczenia osoba chora może przeżywać chwile zwątpienia w sens terapii. Postaraj się nie oceniać chorego. Spróbuj go zrozumieć i znaleźć przyczyny jego postawy – mówi Sylwia Świstak-Sawa, psychoonkolog z Centrum Onkologii Instytutu im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie. – To, co możesz zrobić to zapewnić chorego o tym jak bardzo jest ważny dla Ciebie i dlaczego chciałbyś, żeby dalej się leczył. Możesz podzielić się tym jak Ty budujesz swoją nadzieję i co Tobie pomaga być silnym. Swoją postawą możesz dodać otuchy choremu i zagrzewać go do walki o powrót do zdrowia. Pamiętaj jednak, że ostateczną decyzję podejmie chory – dodaje specjalistka.

W jaki sposób możesz przekonywać i motywować osobę bliską do leczenia?

• Bądź blisko, rozmawiaj i pokazuj, że wierzysz w skuteczność terapii, np. wskazuj na dotychczasowe efekty, powołuj się na słowa lekarza.
• Wyznaczaj sobie i choremu realne cele, które można szybko i łatwo osiągnąć, np. jakie filmy obejrzycie w kolejnych dniach, gdzie pójdziecie na spacer.
• Stymuluj chorego do wykonywania codziennych czynności oraz unikaj nadopiekuńczych zachowań i wyręczania chorego w wykonywaniu czynności, z którymi sobie radzi.
• Pokazuj, że liczysz się ze zdaniem chorego w znaczących kwestiach.
• Planujcie razem przyszłość.
• Daj do zrozumienia, że mimo choroby bliska osoba jest Ci nadal potrzebna, np. zwracaj się z prośbą o poradę w codziennych sprawach.
• Angażuj chorego w życie towarzyskie na miarę jego sił i samopoczucia.
• Staraj się spełniać nawet drobne marzenia chorego, ale nie traktuj go jak dziecko i nie rozpieszczaj przy każdej nadarzającej się okazji.
• Pokazuj, że wierzysz w możliwości osoby chorej.