Opieka nad osobami starszymi w Europie: Niemcy

Istnieją ogólnie cztery typy placówek opiekuńczych świadczących osobom starszym pomoc w formie stacjonarnej:

1. Specjalne domy mieszkalne dla osób starszych. Składają się one z pewnej liczby samodzielnych, najczęściej jedno- lub dwupokojowych mieszkań, zlokalizowanych w jednym lub sąsiadujących ze sobą budynkach. Wszystkie mieszkania posiadają połączenie telefoniczne z dyżurującą pielęgniarką. Mieszkańcy mogą korzystać także z systematycznej opieki lekarskiej oraz mają możliwość zlecania pracownikom zatrudnionym w takim domu wykonanie różnych czynności np. robienia zakupów, sprzątania. Domy te często prowadzone są przez instytucje prywatne, ale także przez władze komunalne i organizacje zrzeszone w Niemieckim Związku Organizacji Dobroczynnych. W tych ostatnich dwóch przypadkach mieszkania zajmowane przez pensjonariuszy traktowane są jak mieszkania komunalne. Po opuszczeniu ich przez dotychczasowych lokatorów są one udostępniane, jak inne mieszkania komunalne, ale tylko osobom w wieku emerytalnym.

2. Domy dla osób nie prowadzących samodzielnie gospodarstwa domowego. Zamieszkują je głównie osoby znajdujące się w dobrej kondycji zdrowotnej, które z różnych przyczyn nie prowadzą samodzielnie gospodarstwa domowego. Seniorzy mają tu zapewnione zakwaterowanie, wyżywienie, opiekę medyczną i zajęcia kulturalno - rekreacyjne.

3. Domy dla osób wymagających pielęgnacji. Ich podstawowym celem jest udzielanie świadczeń pielęgnacyjnych, a także pomocy w podstawowych czynnościach dnia codziennego. W zależności od stanu zdrowia podopieczni mogą także korzystać z różnorodnych form spędzania wolnego czasu.

4. Najliczniejszą grupę domów pomocy stacjonarnej stanowią placówki wielofunkcyjne, gwarantujące podopiecznym ciągłość opieki bez konieczności zmiany miejsca przebywania w razie pogorszenia się stanu sprawności psychofizycznej. Domy te obejmują opieką zarówno osoby zdrowe, jak i w znacznym stopniu niesprawne. Niestety, podobnie jak w polskich domach także i u naszych zachodnich sąsiadów problemem jest zbyt mała ilość opiekunów w stosunku do liczby pensjonariuszy. Efekt? Osamotnieni, opuszczeni starsi ludzie, którym nikt nie poświęca należytej ilości czasu i uwagi.